Kerstmis. Het woord Kerstmis komt oorspronkelijk van het woord Christus en het woord mis, waarbij ‘mis’ verwijst naar de viering. De viering rondom Christus dus. Voor mij heeft Kerstmis dit jaar een heel andere betekenis. Ik mis Kerst. Ik mis wel vaker iets of iemand. Vaker iemand dan iets. En Kerst mag dan wel iets zijn, toch merk ik nu al dat ik het mis.
Het is zomer! Terwijl het vandaag heerlijk rond de 25 graden is, hebben we de 38 graden al aangetikt. Warm. Lekker hoor! Iedere dag rokjesdag, bijna dagelijks zwemmen, meerdere keren per week de barbecue aan. Mij hoor je niet klagen. Maar Kerst is het niet. Niet voor mij. Niet met die warmte.
Vorige week was Sinterklaas in Santiago. Een groepje lieve enthousiaste mensen heeft de Nederlandse ambassade omgetoverd tot een waar Sinterklaasparadijs. Meer dan 100 kinderen zongen uit volle borst. Het weer probeerde zelfs nog een beetje bij te dragen aan de Sinterklaaspret door een paar druppels regen naar beneden te persen. Piet – de zwarte, die discussie leeft hier gelukkig niet zo – danste en strooide. En de kinderen vingen, aten en swingden Zwartenpietenstijl. Een waar festijn.
Thuis, met een uitgeputte peuter, besloten we dat het tijd was voor de Kerstboom. Sint eruit, Kerst erin. En zo makkelijk als het was om ons aan te passen aan Sinterklaas – alleen het kloppen op de deur bleek een uitdaging voor papa, aangezien het buiten tot 21.00 uur licht is – zo moeilijk is het om de Kerst-knop om te zetten.
We schaften een boom aan, vertelden het échte verhaal (dat van die dikke Sinterklaas op een slee met rendieren ervoor), hingen overal lampjes op terwijl Sky-radio uit de speakers knalde. Zelfs de Kerststal van Dick Bruna staat. Maar mijn knop is (nog) niet om.
Ik geef het nog even. Misschien als ik met mijn – van Sint gekregen – rendieroren op het zwembad in duik? Misschien als ik mijn kalkoentje aan het spit van de barbecue rijg?
Misschien komt het dan. Maar ook dat zijn ‘ietsen’. Misschien komt het wel als ik met mijn lieve nieuwe Chileense (import, export, lokaal, enzovoort) vrienden rond de tafel zit en we samen een fles Carménère openen. Een van oorsprong Franse druif (bron: wikipedia), die in Frankrijk niet wilde gedijen, maar het in Chili fantastisch blijkt te vinden.
Misschien ben ik wel zo’n druif die Europa helemaal niet nodig blijkt te hebben en hier floreert in de zomermaanden?
Misschien. En misschien wel niet. En dan mis ik jullie met Kerst. Mijn Kerst mis.
2 Comments
Zoals een oude wijze man zou zeggen: ‘Munkin Lot, munkin….
Ik mis jullie in elk geval wel! Maar niet alleen met Kerst 🙂
Kus
❤️