‘Wie goed doet, goed ontmoet’ luidt het spreekwoord, maar bijna niets is zo moeilijk als goed doen. Je wilt het zo graag goed doen, maar hoe dan?
Neem bijvoorbeeld ‘gezonde voeding’, een onderwerp dat mij al jaren bezighoudt, maar dat mij ook bang maakt. En angst is de allerslechtste raadgever.
Mensen die mijn blog regelmatig lezen, weten een beetje hoe ik over gezonde voeding denk. Ik heb een aantal stelregels als het gaat om eten, namelijk:
- Doe maar gewoon
- Geniet met mate
- En doe dit zo natuurlijk mogelijk
Als je die 3 stelregels combineert met regelmatig bewegen, dan zit je volgens mij redelijk goed. Ik bak in boter, ik eet chocola en ik drink heel graag een glas wijn. Maar ik ontbijt dagelijks met een verse (bio) smoothie. Met havermout, zuivel, groente en fruit. Ik gebruik geen (of nauwelijks) suiker en zout en al helemaal niet als ik voor mijn zoon kook. We eten veel (rauwe) groente, regelmatig vis en drinken veel water.
Oftewel, we doen ons best. Ik doe mijn best. Ik doe waarvan ik denk dat het goed is. Voor ons alledrie. Maar, dan zie je dit fragment van de NOS over de achtjarige Maud die aan anorexia lijdt en bang is voor eten. Een oorzaak die wordt genoemd voor (de steeds jongere leeftijd van) kinderen die lijden aan deze enge ziekte is dat kinderen al op steeds jongere leeftijd worden geconfronteerd met gezonde voeding.
Eh, maar dat was toch juist goed?
Mijn zoon is een lekkere eter (ik durf het even geen ‘gezonde eter’ meer te noemen). Dit resulteert erin dat ik vaker ‘nee’ tegen hem moet zeggen, dan dat ik hem moet stimuleren te eten. Al van jongs af aan vraagt hij regelmatig om eten. Doordat ik hem niet of nauwelijks laat snoepen, vraagt hij altijd om een appel of banaan en bijna nooit om bijvoorbeeld een koekje. Toen ik dit laatst – toch wel een beetje trots – aan een vriendin vertelde, was haar reactie: ‘Weet je wel hoeveel suiker er in fruit zit?’.
Ik schrik daarvan! Ik weet heel goed dat fruit suikers bevat, maar daarnaast bevat fruit ook vitaminen. Mijn 2 jarige zoontje is volop in de groei en beweegt veel. Ik denk dus dat hij die suikers uit zijn dagelijkse fruit wel verbrandt. Vooral omdat dit vrijwel de enige suikers zijn die hij binnenkrijgt.
Morgen zendt NPO de documentaire ‘Emma wil leven’ uit. Alleen al door de trailer staan de tranen in mijn ogen. Als ik niet veel later mijn zoon uit bed til en zijn pyjamaatje over zijn hoofd trek, roept ie trots: “Otte dikke buik”. Ik voel een steek in mijn hart en zeg: “Otte lieve buik”, terwijl ik hem er een kus op geef. Hij lacht en zegt: “Mama dikke buik!”, waarop ik hem begin te kietelen en we lachend over de grond rollen.
Lachen is in ieder geval gezond. Daarover zijn we het tenminste eens!
Toch?
5 Comments
Bij ons kregen de kinderen twee verschillende voorbeelden(of 3..), ook dat is prima..dan leren ze zelf kiezen en proeven..
Dus..het is niet snel ‘verkeerd’ ..
En natuurlijk maakten we grapjes over ‘ met pap af en toe naar MDonalds’..
Leuk om een beetje mee te denken…
groetjes, Clara
Hoi Clara,
Dank je wel voor je comment en ik ben het helemaal met je eens. Je kind af en toe zelf de keuze geven om te stimuleren dat ze keuzes leren maken is een goed idee! Daarnaast ben ik zelf opgegroeid met het “eerst hier hartigs en dan…-concept’. Nou hebben wij niet vaak zoet op tafel in Chili, maar als er een pak hagelslag mee in de koffer gaat, dan mag dat pas worden gegeten na een ‘gezonde’ boterham.
Ik ben het dus helemaal met je eens dat je vooral niet spastisch moet doen. Eten moet, naast gezond, ook vooral leuk en lekker zijn!
Liefs, Lot
Hoi Lotte,
Allereerst is t volgens mij belangrijk dat je niet spastisch gaat doen:).
Verder heb ik de kinderen toen ze klein waren appel, wortel, stukjes paprika..gegeven..vonden ze lekker en is volgens mij nog steeds goed.ook met trakteren op school..als t enigszins kon ‘ gezond’ ..bij anderen kregen ze soms mierzoete snoepdingen..ajjj..dat is dan niet anders. Taaitaai en speculaas..toch ook prima met mate en naast frisse smaken zonder troep. Het gaat ook om de mate waarin. Ik heb laatst Ellen ook 2x een halve plak koek gegeven( met een keer kwam ik niet weg).. zolang je niet door elke warme maaltijd appelmoes doet:). En besteed vooral niet te veel aandacht aan wat anderen vinden:p..iedereen hangt tegenwoordig weer wat anders aan.
Ook nu zijn mijn kinderen goede eters..en weten ze prima wat en hoe..naast de nodige ‘fantastische’ hamburgers..en soms n frietje .
En je geeft zelf een voorbeeld
Super geschreven.
Zelfs beetje emo!!
Liefs
Jolande
Lief van je! X